(Salyan) ad-san çıxarmaq, hörmət qazanmaq. – Həsənağa irayonda yaxşı ad açıb
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Gəncə, Göyçay, Qazax, Şəmkir, Şuşa, Tərtər) uşağın ilk addımları ◊ Adax durmax (Mingəçevir) – ayaq üstə durmaq, ilk addım atm
(Ağdam) addım-addım, yavaş-yavaş. – Ay irəhmətdiyin oğlu, birəz yeyin tərpənsənə, adax-adax havağa gedif gələjəx’səη
(Gədəbəy) uşağın ilk addımları ◊ Adax-çeçəx’ eləməx’ – ilk addım atmaq. – Yenijə adax-çeçey eley nəvəm, a nənəsi
(Füzuli) bax adax-çeçəx’ ◊ Adax-çiçə açmax – ilk addım atmaq. – Afı adax – çiçə açıf
(Oğuz) bax adax-çeçəx’
(Gədəbəy) qohum. – Bılar hissə-hissə yaşıyı:llarmış, soηra adaxculğa oluf birrəşeflər
(Daşkəsən, Füzuli) ilk addım atmaq (uşağa aiddir). – Ora bax ey, Sadıx adaxlı:r (Füzuli)
I (Şəmkir) insan qanına həris olan, vəhşi, adama hücum edən. – Köpəyoğlu İrəməzanoğlu çox adamcıl adam oluf, nə qədər adam öldürüf II (Şəmkir) arif, q
(Meğri) bax adamcıl
(Şəki) evin qabaq hissəsi
(Cəbrayıl) yeganə, tək, bircə. – Adar-madar bir qoyunum varıdı, öldü o da
(Zəngibasar, Naxçıvan) çaydan, arxdan keçmək üçün düzəldilmiş keçid. – Addama olmasa, sudan keçməy olmaz (Naxçıvan)
I (Qazax) bax addama II (Ağbaba) nərdivan
(Xaçmaz) nişanlamaq, adaxlamaq. – Uğlumçun qunşimüzün qizin addamışuğ
I (Gədəbəy, Zəngibasar, Şəmkir, Tovuz) bax addama. – Sona, aşağıdakı addamaşdan keş (Tovuz) II (Ağdaş, Göyçay, Oğuz, Şəmkir) tapdanma nəticəsində çəpə
I (Gəncə) bax addamağ. – Qasımın qızını üç gündü ki addandırmışıx II (Füzuli) adlı-sanlı etmək, şöhrət qazandırmaq
(Biləsuvar, Qax, Qazax, Şəki, Şəmkir) bax a:di. – Diyi a:dı menin xabarı yoxdı, Əmir cücəni danğan kimi danğıy (Qax); – Söyün kişi bu qalxozda a:dı iş
(Çənbərək) heç vaxt
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Lənkəran, Salyan, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) 1. cümə axşamı (Gəncə, Qazax, Lənkəran, Şəki, Şəmkir, Zəngilan)
(Bakı) əsla, heç. – A:di mənim munnan xəbərim yoxdı
(Zaqatala) ana. – Bizim adiy fermada işdiyir
(Gəncə, Qazax, Lənkəran, Salyan, Şəmkir) bax adına 1-ci məna. – Adna heç, cuma gec, gəldi gənə kor şənbə (Şəmkir)
(Qax) bax adına 1-ci məna. – Gəlsənə, a:dna günü gedax
(Gəncə) ölən adam üçün cümə axşamı günləri verilən ehsan. – Rəhmətdiyin oğlu, saηa no:luf darıxırsaη, bir adnalıx yağı hardan olsa taparam
(Hamamlı) kərəntinin ağzını naziltmək üçün alət. – Kərəntinin ağzını advoynan döyürsən yuxalır, sonra bülövnən itilillər
(Salyan) bəhanə. – Sö:ləsən, mı:da eliyəcəm, o:n lap afadağasın kəsəcəm, görüm nə diyəcəg
(Salyan) sanki, elə bil. – Afamaşır, it uşağı yiyir
(Qax) yüngül, zəif. – Hoların qəpi yanılsın, uşax hora gedən qunnan <günnən> afanağ olup
I (Şəki) qutab. – Alagöz ma: afar qonaxlığı verəsidi, vermir; – Qız afar bişirmişdi, doyunca yimişəm II (Qazax) qüvvə, güc
I (Şəki) dəcəl, nadinc; diribaş. – Mə:m oğlum çox afatdı; – Afatın biridi, Mamay Mə:mmət, yaxşı tani:rəm II (Qazax) tufan, çovğun Afatı alınmax (Çənb
(Bakı) dolanacaq. – Afərdigərim pis döyür
(Şuşa) nahaq. – Affayı yerə ağzını ağrıtma
(Cəbrayıl) bax avsar. – Dəvə çəkib afsarı qırdı
I (Xaçmaz, Salyan, Şəmkir) alt tumanın və ya şalvarın ortası. – Gədənin şalvarının ağı cırılıf, mərəkədə biyavır oluf (Şəmkir) II (İmişli) var-dövlət,
(Təbriz) baba. – Mə:m ağababam hamıdan böyüx’ iydi
(Quba) böyük bacı
(Basarkeçər) böyük qardaşın arvadına müraciətlə deyilən söz. – Ağabajım öydə yoxdu, odune:dif
(İmişli) bilinməyən, hiss olunmayan. – Çovannar görürdün ki, cəmdəyin ağabilməz yerinnən kəsif götürürdülər
(Təbriz) nənə. – Mən yayda ağacanımın yanında olurdum
(Salyan) yüngülxasiyyət. – Sadığ ağacayağ adamdı
(Bakı) əlbəyaxa vuruşma
(Qubadlı) ağacın haçası arasında bitən mamır
(Təbriz) böyük qardaş. – Mə:m ağadadaşım Təbrizdə olurdi
(Bakı, Xaçmaz) üzüm növü adı. – Ağadayı çux şirin uladı (Xaçmaz)
(Zəngibasar) nənə. – Mən ağainnəmi görməmişəm
(Xanlar) gəzəyən. – Denən, ay süngüsarın oğlu, bu qoja vaxtında az ağajayax olsana
(Ağbaba) toydan bir neçə gün qabaq qız evinə aparılan yemək şeyləri (un, qoyun, meyvə və s.). – Böyün ağamət aparıllar
(Göyçay, Mingəçevir) üzüm növü adı. – Bu il ağamiri üzümü çoxdu (Göyçay)
(Zəngibasar) böyük qayın. – Ağamirzəm məni şə:rə aparmışdı