bihiss
f. və ə. hissiz, duyğusuz, huşsuz, bihuş
bihiss bax hissiz
zərf [fars. bi… və ər. hiss] Hissiz. Bihiss halda uzanmaq. – Biçarə kişi bircə onu bildi ki, gücü gəldikcə “Vay dədə, vay!” – deyib, bihiss yerə yıxıl