BİMƏSRƏF

sif. [ fars. bi… və ər. məsrəf] köhn.
1. Yersiz, bihudə, boş yerə, faydasız. Biməsrəf yerə pul xərc etmə.
2. Karagəlməz, lüzumsuz, heç şeyə yaramaz.
[Hacı Qənbər:] Ay gədə, sən qəribə biməsrəf adamsan, heç zad əlindən gəlməyir… N.Vəzirov.

BİMƏRİFƏTLİK
BİMƏZƏ

Значение слова в других словарях