DÜBEYT

is. [ fars. dü və ər. beyt] ədəb.
1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması.
2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı. Dübeyt oxumaq.
– Aşığın çaldığı bir dübeyt dərhal onu mütəəssir edir. O. Sarıvəlli.

DÜBBİ-ƏSĞƏR
DÜBƏDÜ

Значение слова в других словарях