(Basarkeçər, Cəbrayıl, Qazax, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan)
bax dügçə I. – Düx’çədən sonra umağ olor, umaxdan sonra kələf olor (Tovuz); – O düx’- çüyü maηə:ti püx’dərem (Şəmkir); – Bir kilov yunnan beş-altı düx’çə çıxdı (Zəngilan); – İki düx’çəni bir yerdə qoyub yanaşı yumaxlıyıllar, so:ra tezədən onu büx’dərillər, ya:nı eşillər (Oğuz)