DILĞIR
рах. 1. прил. чӀарар авахьнавай, чӀар фейи, хъутур (мес. балкӀан); 2. сущ. прил. буш, авара, кьецӀил, виже текъвер.
Tükü tökülmüş, qotur. Dilimizdə, adətən, boş, avara; vecsiz mənalarında işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi Koroğlu o qədər ölü oldu ki, sənin
Полностью »разг. I прил. 1. тощий, истощённый (о животных). Dılğır yabı тощая кляча 2. бран. никудышный, никчёмный (о человеке) II бран
Полностью »dan. 1. sif. Tükü tökülmüş, qotur. Dılğır at. – Sən qovdun kənddən elin kor, dılğır yabısını. S.Rüstəm
Полностью »