DƏF’ƏTƏN ə. 1) bir dəfədə, birkərəlik; 2) birdən, birdən-birə
zərf [ər.] köhn. Dərhal, o saat, əlüstü, birdən, bir dəfədə. Xlestakov qızışıb deyir: – Mənim hökmlərim dəfətən cari olur! F