FÖHŞ

is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək. Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı. Çəmənzəminli.

FOYÉ
FÖHŞİYYAT

Значение слова в других словарях

гроздь расстра́чиваться смета́на файф-о-кло́к цепно́й чух дострига́ться живи́тельный ковёрный отстуча́ть ребро́вый ту́ндровый изарбат паина ренский bitterling breeding forgetfulness matrimony prostrate головной ломбард насущный односложный чудачка