gərdun
f. 1) dönən, fırlanan; 2) fələk, dünya; 3) göy, səma
сущ. устар. 1. небо, небесный свод 2. перен. судьба, рок
is. [fars.] klas. 1. Göy qübbəsi. 2. məc. Tale, bəxt, fələk, iqbal. Nə yar edərdi cəfa, nə rəqib, nə gərdun; Zəmanədə bu cəfalar mənə qəzadəndir