HACƏT
\[ər.\] сущ. 1. лазим(лу)вал, игьтияж; 2. рах. алат, зереъат; яракь.
сущ. разг. 1. нужда, необходимость, потребность. Nə hacət какая нужда (какая необходимость), hacət yoxdur нет нужды (нет необходимости), hacət olsa ес
Полностью »is. [ər.] 1. Ehtiyac, lüzum. Bu qədər söhbətə nə hacət. Təfərrüata hacət yoxdur. – Yox, yazmaram! Amma hələ qoy yazım; Hacət olsa, bundan belə yazmara
Полностью »
