HÖCƏTÇİ
прил. гьуьжетчи; алаз-алачиз гьуьжетдай; терс, инадкар; // сущ. гьуьжетдайди.
I сущ. 1. упрямец, упрямица; строптивец(-ица) 2. спорщик, спорщица II прил. упрямый, строптивый. Höcətçi adam упрямый человек
Полностью »sif. Yersiz höcət etməyi, mübahisə etməyi sevən adam; höcətkar, inadcıl, inadkar, tərs. Höcətçi adamdır
Полностью »