ə. 1) aftafa; 2) dar, uzun boğazlı səhəng; kuzə, bardaq; 3) çaydan.
ibriq
сущ. устар. кувшин с носиком, сосуд для воды, вина и т.п
is. [ər.] Su və b. mayelər üçün qulplu və əmzikli qab. [Xəyyam:] Badə ibriqimi qırdın, ya rəb! Dərdimi başdan aşırdın, ya rəb! H