KƏMMAYA

sif. [ fars. kəm və ər. mayə]
1. köhn. Mayası az, pulu az; kasıb, yoxsul. Kəmmaya tacir.
2. məc. Ağıldan kasıb, ağılsız, gic. [Bəy:] Doğrudan da belə imiş.
Nə kəmmaya adam imişsiniz. Mir Cəlal.

KƏMLİK
KƏMMAYALIQ

Значение слова в других словарях