MÜXATİB is. [ ər. ] Birinə sözlə müraciət edən, söz söyləyən şəxs; söyləyən. Cuma arxası üstə uzandığı halda əlləri başının altında dönüb müxatibinə baxmadan saymazyana dedi… Ə.Əbülhəsən. Qorxmaz müxatibinin üzünə baxanda Saleh başladı… Ə.Vəliyev.