MIRILTI
сущ. 1. гъугъ, гъ-гъ-гъ (кицӀериз са затӀуникай хуш текъведамаз акъуддай яваш ван); 2. рах. мурмур; бурбур, пӀузаррикай (вичи-вичик) луькӀуьнун.
сущ. ворчание: I звуки, издаваемые собакой 2. перен. бормотание, выражение недовольства
Полностью »is. 1. İtlərin bir şeydən xoşlanmadıqları zaman çıxardıqları yavaş alçaq səs. [Dərviş:] Malların göyşəyi, atların nəriltisi, gah-gah da itlərin mırılt
Полностью »