mənafe
mənafe
[ər. “mənfəət” söz. cəmi] сущ. 1. менфят, файда, хийир; 2. са затӀунин, са касдин хийирдиз тир, адан игьтияж ва тӀалабриз хидмет ийидай затӀ; интереса
Полностью »fərdlərin, sosial bliklərin \ hərəkətlərinin sosial davranışını müəyyən edən səbəb.
Полностью »is. intérêt m ; avantage m ; ümumi ~ intérêt public, intérêt général ; dövlət ~yində dans l’intérêts de l’Etat ; öz ~yinə uyğun hərəkət etmək agir dan
Полностью »Ərəbcə nəf (qazanc, fayda)və mənfəət sözləri ilə qohumdur, mənası “fayda”dır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »i. interest; advantage, benefit; dövlət ~yinə in the interest of the State; ümumi ~ the public interest; Burada heç bir mənafe yoxdur Nothing is gaine
Полностью »сущ. интерес (обычно во мн. ч. интересы): 1. то, что составляет благо кого-л., чего-л., служит на пользу
Полностью »is. [ər. “mənfəət” söz. cəmi] 1. Mənfəət, fayda, nəf, xeyir. Mənim dediyim budur ki, pul qazanmaqda sairlərinin mənafeyinə əl uzatmayasan
Полностью »