NACİNS
\[fars. na... və ər. cins\] прил. нажинс (1. жинс михьи тушир, чӀуру (пис) жинсинин (мес. хали); 2. усал, алчах. резил; гзаф пис).
NACİNS (əsli, zatı pis) [Şamxal:] Elələrinə nacins deyərlər bizlərdə, professor (Anar); BƏDCİNS Bədnəzər qonşudan, bədcins yoldaşdan; Qədir bilənlərin
Полностью »I прил. неблагородный: 1. лишённый благородства, низкий, непорядочный (о человеке) 2. свойственный такому человеку или совершаемый таким человеком II
Полностью »sif. [fars. na… və ər. cins] 1. Cinsi təmiz olmayan, cinsi pozuq; cinssiz. Nacins qarpızın toxumu çox olar
Полностью »