гл. кӀевиз гьараюн, къив ягъун, гьараюн.
глаг. 1. орать (издавать громкие крики – о птицах, животных) 2. диал. греметь, грохотать
f. Nərə çəkmək, bağırmaq, bərkdən qışqırmaq. Maral yerə uzanıb nırnır nırıldayır. (Nağıl)