NƏCABƏTLİ

sif. Təmiz və əsil bir nəslə mənsub olan; soylu, əsilli, əsilli-nəsəbli, adlısanlı. Nəcabətli adam.
[Leyli:] İbn-Salam, sən nəcabətlisən, uca ruhlusan, sən mənə zülm etməyi rəva görməzsən. Ə.Məmmədxanlı.

Синонимы

  • NƏCABƏTLİ nəcabətli bax əsil I
  • NƏCABƏTLİ əsilli — alicənab — mərd
NƏCABƏT
NƏCAT

Значение слова в других словарях