OBERTON

\[alm. Obertone\] муз. обертон (асул тондиз кьетӀен ранг гудай, тембр гудай алава тон).
OBELİSK
OBLİQASİYA
OBASTAN VİKİ
Oberton
Oberton (alman dilində ober – yuxarı+ton) — mürəkkəb rəqsin əsas tona nisbətən daha yüksək tezliyə malik sadə tonları. Əsas ton kimi şərti olaraq birinci oberton götürülür. Rəqs tezliklərinin nisbətən tam ədədlərin nisbətən (1:2:3:4 və s.) kimi olan obertonlar harmonik overton adlanır. Musiqi səsi tondan və harmonik obertondan ibarətdir. Səslənən simin, hava sütununun tezliklərinin nisbəti həm tam ədəd, həm də 1/2:1/3:1/4 və s. kimi də göstərilir. Oberton əsas tondan çox zəif olduğundan və ona qarışaraq səsləndiyindən onu bilavasitə atırmaq olmur. Obertonun xarakteri eyni zamanda səsin xüsusiyyətini və ya tembrini müəyyən edir.

Значение слова в других словарях

в аза́рте запасна́я леги́рованный напева́ться позёмка прихлеба́тельствовать ри́торский самозабве́нный высоко... кни́зу перено́сность полисеми́я прейскура́нтный шку́ра address ambilateral clasp conventionalize defence area double-entry hibernacula Hoosier cake paint-mine rational woodwork