RİQQƏT
\[ər.\] сущ. рикӀин хъуьтуьлвал, рикӀин хцӀувал, мергьямет; рикӀ къурвах хьун, рикӀ ккун, язух атун; riqqətə gəlmək кил. riqqətlənmək; riqqətə gətirmək сущ. riqqətləndirmək.
is. compassion f (pour qn, pour qch), commisération f ; pitié f ; sympathie f (pour qn) ; intérêt m (à qch) ; émotion f
Полностью »ə. 1) naziklik, incəlik; 2) təəssüf, heyifsilənmə; 3) m. yazığı gəlmə, rəhmi gəlmə. Riqqəti-qəlb qəlb incikliyi, qəlbə toxunma
Полностью »сущ. 1. сострадание (сочувствие, жалость, вызываемые страданием, несчастьем другого человека) 2. умиление (чувство нежности, возбуждаемое чем-л
Полностью »is. [ər.] Ürək yumşaqlığı, ürək incəliyi, şəfqət. İlk dəfə idi ki, Sadıq kişi oğlunun, əziz-xələf oğlunun səsindəki həzin riqqəti görüb duyur, ürəyini
Полностью »