ibadətçi
сущ. ибадат ийидайди; капӀ-тӀят ийидайди.
is. pèlerin m ; prieur m
i. pilgrim
İBADƏTÇİ (ibadətlə məşğul olan adam); ABİD [Mərcan:] Xaqanım, tutmuş bir abid kişi (A.Şaiq); ZAHİD Zahidi-xudbin nə bilsin zövqünü eşq əhlinin (Füzuli
is. İbadətlə məşğul olan adam, vaxtını ibadətdə keçirən adam