İMAMCÜMƏ
сущ. религ. духовное лицо, руководящее намазом в мечети по четвергам
[ər.] сущ. дин. жуьмядин имам, жуьмядин йикъара капӀ ийизвай жемятдин кьиле акъваздай ругьани.
Полностью »is. [ər.] din. Cümə günləri camaat namazına başçılıq edən ruhani. [İsmayıl:] Təbriz böyük şəhərdir, savadlı imamcümələr var
Полностью »