(Lerik) çöldə qurumuş mal təzəyi. – Aza yığmağa gedirəm
(Şəmkir) həmişə xəstə olan. – Zalım oğlu elə quruyuf, laf azargəzdirənə oxşuyur
(Ucar) yarımxəstə, zəif. – Azarnək adam ağır işdər görəmməz
I (Cəbrayıl, Zəngilan) öz-özünə deyinmək, şikayətlənmək. – Genə nə azaylannersaη, no:luf sq: (Zəngilan) II (Meğri) tənbəlləşmək, tənbəllik etmək
(Dərbənd) həyət. – Mən gidəndə uşağlar məkdəbin azbarında oyniyeydilər
(Qazax) yol azuqəsi
(Ağcabədi) fikrini yayındırmaq, çaşdırmaq. – Ə:, məni azıxdırma
(Çənbərək) meyvəni əbəs yerə yığıb yerə tökmək. – Uşağ almıyı başındaja azılıyıp yerə tökür
(Sabirabad) bir az, bir qədər. – Azımcur oxıyıb-yazmağ billəm
(Şəmkir) azca. – Maηa azırınqı pul lazımdı
(Ağcabədi) az-az, azacıq. – Bu kətdə hər meyvədən azırqaazırqa var
I (Qax, Şəki) itmək, yayınmaq. – Gözdən azışan kimi qorxuya düşüy (Qax) II (Qazax) kəskinləşmək, şiddətlənmək (xəstəlik haqqında)
(Şəmkir) azdırmaq. – Bizi azıtdı, özü gizdəndi
(Meğri) acıyıb ötmək (xəmir haqqında). – Ruqiyə, xamır azixliyir, təndirdə durmeçex’, tez gə
I (Şəki) azmaq. – Yolu azişmişdim, zornan tapbişəm sizi II (Şəki) huşunu itirmək. – Hağlı azişifdi, gedə danışığını bilmiyi heç
azqıntı düşməx’: (Ağdam) azmaq. – Keşmişdə olur iki uşax, ollar azqıntı düşür, itir
I (Bakı, Ordubad) iri, çox böyük, nəhəng. – Bakidə azman öylər tikilir (Bakı); – Atam bir azman keçi aldı (Ordubad) II (Ağdam, Bakı, Beyləqan, Borçalı
(Kəlbəcər) qarınqulu. – Möysün çox aznour adamdı, heç nəynən doymur
(Xanlar) azacıq. – Oradakılar da hamsı köçüf, azpuçux qalan da gələr, orda qalmaz. Bb
bab gəlməx’: (Ağdam, Qarakilsə, Şuşa) 1. üstün gəlmək, qalib gəlmək (Ağdam, Şuşa). – Sən mq: bab gələmməzsəη (Ağdam); – Mq: bab gələn hələ anadan olmu
(Başkeçid, Təbriz, Füzuli) ata. – Babam maηa kitaf alıf (Başkeçid); – Get gör, baban gəldimi öyə? (Füzuli)
I (Gəncə) boz rəngli mərcan. – Bajımın babaquluları itif II (Gəncə) ilbiz. – Əyə, babaqulunu niyə öldürürsəη, yazıx döymü?
(Gəncə) yalançı pəhləvan. – Sən nə babayoğurt kimi atılıf tüşürsəη?
(İmişli) şayiə ◊ Babılbas aparmağ (İmişli) – şayiə yaymaq. – Fatma babılbas aparır, ya:nı şa:ya aparır
(Lerik) böyütmək
I (Biləsuvar, Təbriz, Yardımlı) pəncərə. – Bacanı ört (Biləsuvar); – Bacanın üssündə çirax asılmışdı (Təbriz) II (Culfa) taxça III (Balakən) bacanaq
(Zaqatala) şax, ağacın kəsilmiş nazik budaqları. – Bacğun tök, təndir yaxşı qızarsın
I (Basarkeçər, Bərdə, Gəncə, Naxçıvan, Şərur, Yevlax, Zəngilan) 1. təndir qurmaq üçün tərkibinə keçi qılı qatılmış sarı torpaqdan hazırlanan palçıq (G
(Zaqatala) əmiarvadı, əmidostu. – Bada, acmışam, bir az yemək ver
(Zəngibasar) ot adı
(Ucar) badalaq ◊ Badağ qurmağ – badalaq vurmaq, badalaq gəlmək. – Bı ko: döylü, adama badağ qurur
(İmişili) uzağa qaçmamaq üçün heyvanın iki ayağını bir-birinə bağlamaq. – Ə:, qoyunu badağlamamısan, quzu əmmeyib?
I (Xaçmaz, Quba, Qusar) camış balası. – Badax gəlmədi (Quba) II (Zaqatala) mis qab III (Gəncə, İmişli, Qazax) uzağa qaçmamaq üçün quşların, heyvanları
(Qazax) badalaq vurmaq. – Uzun adamı tez badaxlıyıf yıxmağ olar
(Təbriz) yalançı. – Badal adamnara hörmət eləmirdilə
(Gədəbəy) kələk ◊ Badalğa gəlməx’ – kələk gəlmək, aldatmaq. – Mq: badalğa gələmməssəη sən
(Cəbrayıl, Əli Bayramlı, İmişli, Qarakilsə) bax badağlamağ. – Qoyunu badıyın, qaçmasın (İmişli); – Apar quzını bada, gə bıra (Qarakilsə); – Qoyun quzu
(Kəlbəcər) bağlarda bitən cır ərik. – Badamcanın çağlası çox acı olur
(Qazax) işsiz, boş. – Badana adam dağaetməz ◊ Badana e:rə (Qazax) – əbəs yerə, boş yerə. – Badana e:rə burda nə:zersəη?
(Kəlbəcər, Qarakilsə) kiçik əkin sahəsi. – Bu badar görəsən kimindi? (Kəlbəcər)
I (Bərdə, Mingəçevir) dağınıq, pərakəndə. – Evin şeyləri badarbucaxdı (Bərdə) II (Qarakilsə) yanaşı, bir-birinə yaxın
(Ağdam, Göyçay) palçıqlı. – Ayağı baddaxlı hara girirsən? (Ağdam)
(Şamaxı) yaxşı bişirilməmiş ◊ Baddamac eləməy (Şamaxı) – yaxşı bişirməmək. – Quymağı baddamac elədün, biz yimiyəcöüg
(Şuşa) dudkeş
(Bakı) uzunboğaz corab
(Qax) eybəcər
(Qazax) suyun qarşısını kəsmək
(Çənbərək) ot biçmək üçün ayrılan sahə. – Sədir, bizə badırğanı nə vaxt verəçəx’siηiz?
(Çənbərək) soyumaq, həvəsdən düşmək. – Nərman işdən badırğalandı, da: <daha> işdiyəmmir həməşəki kimi
(Ağbaba) vəhşi. – Elə bil badırqayı böyyüf