(Qarakilsə, Meğri) fikrə dalmaq. – Ə, Səməd dayı, niyə həylə püçüx’- müsən?
I (Əli Bayramlı, Salyan, Tovuz) 1. yonqar (Əli Bayramlı, Salyan). – İrəndənin ağzınnan çıxır püfə (Əli Bayramlı); – Püfə taxdadan tez yanar (Salyan);
(Cəbrayıl) tez, cəld
(Zaqatala) puç (qoza, fındığa aiddir)
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) eşmək. – Nəziy ifləri püx’dərerik kin, sonra işdə:ndə qırılmasın (Tovuz)
(Oğuz) mamır
pükcə çiçəyi: (Qazax) yabanı bitki adı. – Pükcə çiçəyini toplamağ asandı
(Şəmkir) otluq (yer). – Burya girmə, pükürəmdi, ilan-çiyan olar
(Bakı) b ax pələmird. – Uşağ çox püləmiddi
(Gəncə) lax (yumurta)
(Şərur) qarğıdalı dənələrinin yerləşdiyi hissə
(Gədəbəy) kök (heyvan). – Bu çox pülüx’ heyvandı
(Salyan) puçal (çaya aiddir). – Zəkiyə, çaynikdən çayın pülüşün at gessin Pülüşdən çıxmax (Cəbrayıl) – yanıb qabarmaq, suluqlamaq
pülüşüx’ çıxmax: (Qarakilsə) yanıb suluqlamaq. – Dərisi pülüşüx’ çıxıp
I (Lənkəran) bax purna II (Balakən) çəltik kəpəyi
(Ağbaba) kök, yerkökü
(Salyan) nöqsan. – Nə qədər çalışsan da, işdə pürçüm olur
(Ağdam, İmişli, Qax, Mingəçevir, Zəngilan, Zaqatala) bax piran. – Beşimci yuxunu yatıf duranda başdıyıram pürənnən, şaxdan yığıf tofluyuv, onu basdırm
(Şəki) təzəcə açmış tut yarpağı
(Ordubad) bax purna. – Soyux dəyən adama pürnə çayı mənfəyətdidi
(Hamamlı) şaxta. – Bü:n yaman pürsəx’di, malı buraxma çölə
pürtim-pürtim getməx’: (Qafan) bax pırtım-pırtım olmax. – Yorğan çürüyüb pürtim-pürtim gedir
(Şəki) ağciyər. – İnex’ kesmişdıx, pürtüsüni çıxardıv atdıx, heyləcə xarav olmuşdi
(Oğuz) toz. – Kepqamın üsdündəki pürtükləri çötkə ilə təmizlə
(Şəki) bax pürix’. – Hordan pürüx’ denniyə billıxmı?
(Ordubad) torlu (çarqat). – Atam mənə püsdmahi çərqət aldı
(Balakən) zibil
(Qazax, Mingəçevir) narın yağış. – Dört gündü püsəx’ başdıyıf
püsəmərg eləməg: (Salyan) 1. hirsləndirmək 2. dilxor eləmək. – Uşağlar səs salıb mə:i püsəmərg elədi
(Kürdəmir) narın yağmaq (yağışa aiddir). – Gənə yağış püsəngiləyir, hava çətin açılar
(Zəngilan) bax piskə. – Də:rmanın püsgünə; Çaxçaqqına, püsgünə, Sən köşdün getdün, oğul; Məni qoydun pis günə
(Biləsuvar) narın yağış
(Cəlilabad) çətinlik. – Əli püsinginən gedey
(Cəbrayıl) yan-yörəsi qopmuş aşıq. – Püsük yüngüldü deyin, ona saqqa deyəndə ilim-ilim itir
(Qazax) bax püsgüntü Püsüngü tökmək (Meğri) – narın yağış yağmaq. – Bəyəxdən püsüngü tökey
(Cəbrayıl) narın yağmaq (yağışa aiddir). – Yağış yavaş-yavaş püsüngülüyür
(Balakən) zir-zibil
(Qazax) zibil
(Qazax) bax püsüntü. – Püsürüntüynən zibil bir sözdü
(Qazax) xəkəndaz. – Püsürüntügötürənnən zibil atallar
(Culfa) bax pusus
püsyər olmax: (Gəncə, Qazax) səpələnmək. – Taxıl püsyər oluf (Qazax); – Bayramda arvad-uşax hamısı düzdərə püsyər olur (Gəncə)
I (Oğuz) yabanı bitki adı. – Püşün diş ağrısına xeyri var II (Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Qax, Qazax, Meğri, Şəmkir, Tovuz) bax puş
(Ağdam, Ağdaş, Balakən, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) şlüz (çayda, arxda, dəyirman novunun başında və s. lazım olduqca su buraxmaq üçün qapı)
(Hamamlı) qoyunu qayçı ilə qırxarkən zolaq əmələ gətirmək. – İsa qoynu yaxşı püşdəx’le:f
(Hamamlı) zolaqlı qırxılmış (qoyun). – Ə, püşdəx’li qoyun gözümə dəymir axı, görən, harya gedif!
(Qazax) qoyun qırxılarkən belində düzəldilən yun zolağı
(Qazax) xörək adı. – Püşdəmə mal ətinnən pişir
(Şəmkir, Tovuz) peyinləmək. – Yeri əkerix’, sonra da püşderix’ (Tovuz); – Bi:l yeri püşdədim, qartof yaxşı yəldi (Şəmkir)
püşgü tutmax: (Basarkeçər) güləşmək. – No:rıznan İsa püşgü tutuflar, No:ruz basıv onu