(Qazax) lovğalanmaq. – Adam çox qoarrammaz
(Zaqatala) qısaboylu. – Əli qobaca qaldı, böyümədi
(Qax) xörək adı (piyə bükülüb qızardılmış qara ciyər). – Anası, kök bağır getmişam, honnan qobal bişür
(Zəngibasar) qoyunun sidik kisəsi
(Oğuz, Şəki) bax qoj. – Mq: güya diyitdi ki, qocı qırıf xəvər eliycam (Şəki)
(Biləsuvar) bax qoja. – Dünən qocamgilə getmişdim ◊ Qoca baba (Balakən) – nənə. – Qoca babam bizə gəlmişdi
(Zaqatala) diz. – Qocanadan yuxarı buddu
qocanənə qurşağı: (Lənkəran) qövsi-qüzeh. – Dünən yağışdan so:ra qocanənə qurşağı görükdü
(Zaqatala) düymə
(Zaqatala) kiçik donuz balası. – Donuzun qocisi burdadı
(Cəlilabad) bax qavzamax. – Əlin qo:cey yuxari
(Basarkeçər) dombalan. – Qoç-quzu qır yerdə bitməz
(Borçalı, Qazax) ikiyaşar toğlu. – Mə:m toğlum qoçadurandı (Qazax)
(Balakən) ucu qarmaqlı uzun ağac
(Balakən) kəkil
(Salyan) bax qoçipəz. – Hindi qoçipəs adam çoxdu
(Sabirabad) qoçusayaq. – Mahmıd bəg qoçipəz adam olub
(Qarakilsə) vədəxilaf. – Əli qoçurun biridi
I (Basarkeçər) oynaq. – Qıçım qöçüx’dən çıxmışdı ağaşdan yıxılanda II (Basarkeçər) evin üstündə tirlər arasına üfüqi qoyulan ağaclar
I (Zaqatala) qarğıdalı qıçası II (Balakən) zibillik. – Həşhüşü qoda tulla
(Şərur) vəzəri. – Qodem çox acıdı
(Balakən) xəsis
(Şəki) çəpər çəkmək üçün yerə basdırılan ağac. – Qoduları basdırıf qutalmışıx
(Naxçıvan) çox güclü suyun qarşısını kəsmək üçün ağacdan düzəldilmiş maneə. – Suyun qabağına qoduğəyağı qoyardıx
qodur olmax: (Qazax) kasıblaşmaq
(Şəki, Zaqatala) balaca saxsı qab. – Bir qoduş doşab varimizdi (Zaqatala); – Qoduşdə qatıx çaliylər (Şəki)
I (Balakən, Zaqatala) saman ovuntusu II (Çənbərək, Qazax) sacın dibində əmələ gələn nazik qabıq, kəpək III (Salyan) var-dövlət
(Salyan) ucu qarmaqlı ağac (quyudan vedrə ilə su çıxarmaq, uca ağacların budaqlarını aşağı əyib meyvə dərmək və ya qoyunları tutmaq məqsədilə onların
(Lənkəran) b ax qoğa. – Bizim qoğaça əyridi, quyumuzdan suyu gücnən çəkməy olur
(Basarkeçər) xoruzlanmaq. – Ə, mənim üsdümə nə qoğalanırsan?
(Dərbənd, Tabasaran) şum, əkin
(Çənbərək) kəpək əmələ gəlmək (saçın dibində). – Onun başı yaman qoğlanır
(Cəbrayıl) zəif külək əsmək
I (Salyan) çalov. – Ekskıvatorun qoğuşi çox yekədi II (Salyan) aralı. – Qapını bi yaz qoğuş qoy, sərin gəlsin
I (Oğuz) camaxatan (yorğan-döşək yığılan yer). – Qo:xa yatacax yığırıx II (Oğuz) taxta kəpəyi
(Quba) çəpərin dirəklərini birləşdirən üfüqi ağaclar. – Çaparun buş yerinə iki-üş dənə qoxal vur
(Kürdəmir) balıq saxlanılan gölməçə. – Balığı qoxannan gətirir
qoxanağı çıxmax: (Zaqatala) susuzluqdan yanmaq, məhv olmaq. – Lap qoxanğı çıxıptı ağaşdarın
(Zaqatala) böyük daş
(Qazax, Tovuz) heyvanın ətənəsindəki nazik pərdə. – Qoxluğun içində qo:ux pişirerix’ (Qazax)
(Borçalı) səliqəli. – Səməd mə:llimin paltarı qoxta tikilif
(Cəbrayıl) qıtlıq, qəhətlik. – Qoxurluluğ olmasa, adam qonax-qonşu ya:nda utammaz
(Meğri) rütubətli. – Qoxurrux yerdə binə olmaz
(İmişli) bax qoxurlulux. – Oyli <o il> ot sarıdan bizim heyvannar qorxurtdux çəx’mədi
(Çənbərək, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) 1. evin divarları üstünə qoyulan ağac (Çənbərək, Şəmkir, Tovuz)
(Ağcabədi, Basarkeçər, Bərdə, Qazax, Tərtər) nənə. – Qoja nənəmizin nənəsinə <anasına> de:rix’ (Ağcabədi); – Qojam maηa yaxşı öyrədif o
(Şuşa) ipək parça adı. – Qojabağrıçatdadannan Zeynaf don geyifdi
(İmişli) qocatəhər. – Qojarax əri vardı kiçix’ xalamın
(Cəbrayıl) ürəklənmək. – Məni gördü, qojarrandı
(Kəlbəcər) bax qoja. – Qojəm məni döydü