Диалектологический словарь азербайджанского языка.

  • UR

    (Qax) dəli

    Полностью »
  • URA

    (Ağcabəd, Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, İmişli, Qax, Qazax, Xocavənd) bağ və bostanda son yığım. – De:llər bosdan uradı, biz də gedəx’ qarpız gətirəx’ (

    Полностью »
  • URALAMAX

    (Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Göyçay, Mingəçevir, Tovuz, Zəngilan) bax oralamax. – Bosdanı uralıyıf, ya:nı ki tay qutarıf; – İki günnə

    Полностью »
  • URAYETƏN

    (Bakı) həyasız

    Полностью »
  • URBA

    (Kürdəmir) tez, bir anda. – Sabı bazardan çox urba gəldi

    Полностью »
  • URBANA

    (Salyan) əkilmək üçün çıxardılmış ağac. – Urbananı yerə bassırdım

    Полностью »
  • URBUĞ

    (Xaçmaz) tumurcuq

    Полностью »
  • URCAH

    urcah olmax: (Ağbaba, Ağdam, Cəlilabad, Gədəbəy, Hamamlı, İsmayıllı, Şahbuz, Şərur, Tovuz) bax uyurcah olmax

    Полностью »
  • URCAN

    (Basarkeçər) bax urğan. – Haravanın urcanı qırıldı, ot düşdü töküldü

    Полностью »
  • URCAŞMAX

    (Çənbərək) rastlaşmaq, rast gəlmək. – Mən sa: hardan urcaşdım, heç özüm də bilmirəm

    Полностью »
  • URÇAH

    urçah gəlməx’: (Şahbuz) rast gəlmək, rastlaşmaq. – Bı yannan da bı bına urçah gəldi

    Полностью »
  • URF

    I (Göyçay) urva II (Gədəbəy) 100 qram. – İki mırtdaη, bir urf olu:r?; – Dörd urfun bir girvəngə: ler

    Полностью »
  • URFALIĞ

    (Lənkəran, Saatlı, Şamaxı) urva saxlanan süfrə, qab, tabaq. – Öydə urfalığda un yoxdı (Şamaxı); – Urfalığa baxginan, gör heç urfıya un qalı:b? (Saatlı

    Полностью »
  • URĞAN

    (Hamamlı) uzun ip. – Haravanın otu dağılmasın deyə bağlanmış ipə urğan de:rix’

    Полностью »
  • URĞANNAMAX

    (Hamamlı) iplə bağlamaq

    Полностью »
  • URXANA

    (Kürdəmir, Salyan) balıq ovlanan yer. – Dünən urxanada tor atmışdım, iki xəşəm tutmışam (Kürdəmir)

    Полностью »
  • URIX

    (Meğri) nəsil

    Полностью »
  • URIM

    (Meğri) meşə. – Payizin qafsində quyinin yeri quzay urımləridi

    Полностью »
  • URİ

    (Əli Bayramlı) bax ura. – Uridi, ged sən də yığ ◊ Uri olmağ – son dəfə yığılıb qurtarmaq. – Bossandakı qarpızzar uri oldı

    Полностью »
  • URJANOTU

    (Balakən) yabanı bitki adı

    Полностью »
  • URLUĞ

    (Dərbənd) nəsil, tayfa. – Səlmi Yağub urluğunnandı

    Полностью »
  • URMU

    (Oğuz) 1. zolaqlı 2. xallı. – Urmu, məsəl, pişiyə diyilir

    Полностью »
  • URNAC-URNAC

    (Meğri) bax ornacornac. – Sunabəyim elə həmməşə urnacurnac danişey

    Полностью »
  • URNAŞ

    (Meğri) çoxdanışan. – Nağinin qızı Şalıx bir urnaş qızdı

    Полностью »
  • URRAMAĞ

    (Salyan) rütubət nəticəsində qabarmaq (divara aiddir). – Nəm oldığına görə duhar urrıyıb

    Полностью »
  • URRAMAX

    (Şəmkir) suvarmaq (heyvanlar haqqında). – Gördü çovan qoyunu çayın qıra:nda urruyur

    Полностью »
  • URŞU

    (Dərbənd) bünövrə, özül. – Övləri tikəndə urşulara çox cafa çəkdim

    Полностью »
  • URU

    (Cəbrayıl, Sabirabad, Ucar) bax ura. – Urudan so:ra bossana mal-qara bıraxılar (Ucar)

    Полностью »
  • URUB

    I (Cəlilabad, Kürdəmir, Oğuz) 1. 25 qramlıq çəki vahidi (Oğuz) 2. 100 qramlıq çəki vahidi (Cəlilabad, Kürdəmir)

    Полностью »
  • URUF

    I (Şəki) ruh. – Elə iynə vurur, heç urufun da incimir II (Şəki) 1. an, az vaxt. – Bi urufdacə qutardı işini 2

    Полностью »
  • URUĞ

    I (Ağcabədi) çoxdoğan. – Uruğ arvat tez qojalar II (Biləsuvar, Sabirabad) qarşı, qabaq. – Saba-saba uruğma yava adam çıxdı (Sabirabad) III (Biləsuvar,

    Полностью »
  • URUĞ-TURUĞ

    (Ağdam, Bakı, Şamaxı, Şuşa) tayfa, nəsil. – Heş bütöy uruğ-turuğuηuzda belə ağıllı uşağ olmuyuf; – Ay arvad, səniη yaf o uruğ-turuğuηa ləhnət olsun (Ş

    Полностью »
  • URUĞCUL

    (Gədəbəy) doğar, qısır qalmayan. – Uruğcul heyvan damazdıx saxlamağa yaxşıdı

    Полностью »
  • URUĞLU

    (Bakı) qohum. – Adə, o Memedgil yaman uruğludılar a

    Полностью »
  • URUĞLU-TURUĞLU

    (Bakı, Qax, Şamaxı) qohum-əqrəbalı

    Полностью »
  • URUX

    I (Ağcabədi) bax uruğ I II (Meğri, Oğuz) bax uruğ III. – Bu at Meşətüsen dayımgilin uruğunnandı (Meğri)

    Полностью »
  • URUX-TURUX

    (Ağsu, Kürdəmir, Oğuz, Ucar) bax uruğ-turuğ. – Diyirəm ki, Söyün fılan urux-turuxdandı (Oğuz); – O:n urux-turuğunu tanıyıram (Kürdəmir)

    Полностью »
  • URUXCUL

    (Daşkəsən) bax uruğcul. – Bizim inə:miz uruxculdu, hər il doğor

    Полностью »
  • URUXLU

    (Ağdam, Qax) 1. cins 2. qısır qalmayan, nəsil verən, doğar. – Bu at uruxlu atdı (Ağdam); – Uruxlu inəx’di bu (Qax)

    Полностью »
  • URUXLU-TURUXLU

    (Qax, Zaqatala) artıb-törəyən, nəsil verən

    Полностью »
  • URULAMAX

    (Cəbrayıl, Ucar) bax oralamax

    Полностью »
  • URUNNUĞ

    (Dərbənd) döşəkçə

    Полностью »
  • URUSQAT

    (Ağdam, Qazax, Şuşa) icazə. – Adam içəri girəndə urusqat alar (Ağdam); – Urusqat almamış xalxın şeyini mən sa: verəmmərəm (Şuşa)

    Полностью »
  • URUSUM

    (Basarkeçər) norma, pay. – Bu mənim urusmumdu

    Полностью »
  • URUŞT

    (Əli Bayramlı) bacarıq

    Полностью »
  • URVAT

    (Gədəbəy, Şəki) hörmət, nüfuz ◊ Urvatdan salmax (Şəki) – hörmətsiz eləmək, hörmətdən salmaq. – Kişini lap urvatdan salıllar

    Полностью »
  • URVATDI

    (Laçın, Şuşa) hörmətli. – Əli hamının yanında urvatdıdı (Laçın); – O, çox urvatdı kişidi (Şuşa)

    Полностью »
  • URVAY

    (Şəki) pəhləvanların güləşmədən qabaq oxuduqları mahnı ◊ Urvay dimax – güləşmədən qabaq mahnı oxumaq

    Полностью »
  • URYƏ

    (Qazax) üçyaşar erkək at

    Полностью »
  • USAL

    (Xaçmaz) 1. zəif 2. tənbəl

    Полностью »