Диалектологический словарь азербайджанского языка.

  • ZEH

    I (Gəncə, Goranboy, Tovuz) rəf. – Nənəm deyir ki, biz zehə qav-qajax yığardıx, indiki öylərdə zeh yoxdu (Goranboy); – Dayımgillərdə indi də var zeh (T

    Полностью »
  • ZEHNİMUT

    (Bakı) zəhər. – Gözzə, Nizami sözümə baxmır, heç ona zehnimut da vermərəm

    Полностью »
  • ZEL

    (Meğri) 1. quş yuvasının çör-çöpü. – Oduna getmişdim deyincə, deynədinnən getmişdim qərqə zelinə, 2. quş peyini

    Полностью »
  • ZELAF

    I (Ordubad) həyasız, sırtıq. – Dursun çox zelaf adamdı II (Ordubad) hər tərəfi sürtülmüş (aşıq)

    Полностью »
  • ZELAFLAŞMAX

    (Şərur) qoçaqlaşmaq. – O gördüyün yava uşaxlar dəyillər, elə zelaflaşıplar kin

    Полностью »
  • ZEP

    (İrəvan) çatlamış saxsı qabları yapışdırmaq üçün əhəng, yumurta və pambıqdan hazırlanmış yapışqan. – Küpün çatdağını tutmağ üçün zep qayıracağam

    Полностью »
  • ZEPLƏMƏX’

    (Zəngibasar) vurmaq. – Bir dənə boynu:n ardına zeplədim

    Полностью »
  • ZEPLƏMƏY

    (İrəvan) əhəng, yumurta və pambıqdan hazırlanmış yapışqanla yapışdırmaq. – O bardağı zeplə, yoxsa axar

    Полностью »
  • ZEPLİ

    (İrəvan) əhəng, yumurta və pambıqdan hazırlanmış qarışıqla yapışdırılmış. – Zepli bardağı bura gətir

    Полностью »
  • ZERİNDAZ

    (Meğri) parçanın kənar tərəfləri. – Zerindazdarın ikisin də qeyçiynən kəs, so:ra təfci

    Полностью »
  • ZERMƏMİ

    (Culfa) quyu

    Полностью »
  • ZEŞT

    (İrəvan) tənəkə, nazik dəmir ◊ Zeşt kavavı – nazik dəmirdən olan manqalda hazırlanmış kabab. – Bizi bir zeşt kavavına qonağ elə

    Полностью »
  • ZEY

    (Tabasaran) zolaqlı. – Ho qulağları zey ulan keçidü

    Полностью »
  • ZEYNAVI

    (Ağdam, Xocalı) üzüm növü adı

    Полностью »
  • ZEYRƏN

    (Bakı) guya. – Navar, dosdum, yə:ni deməg isdi:rsən ki, zeyrən mən səni tanımıram?

    Полностью »
  • ZƏBƏRDƏLUĞ

    (Xaçmaz) iri bədənli. – Zəbərdəluğuna baxma, güci yuxdi

    Полностью »
  • ZƏBƏRDƏST

    (Cəlilabad) güclü, qüvvətli. – Yanındaki də bi zəbərdəst adameydi

    Полностью »
  • ZƏBRƏ

    (Borçalı) bax zabır

    Полностью »
  • ZƏBRİ

    (Oğuz) bax zabır

    Полностью »
  • ZƏBRU

    (Balakən) bax zabır. – Ay bala, zəbrunu gətir, lampıya nö:üt tökəcəyəm

    Полностью »
  • ZƏDİR

    (Meğri) bax zadır

    Полностью »
  • ZƏFD

    zəfdini almax: (Zəngibasar) qarşısını almaq. – O qə:r şirə verdi ki, indi zəfdini alammır

    Полностью »
  • ZƏGAL

    (Cəlilabad, Yardımlı) qozun yaşıl qabığı. – Girdəkanın zəgalıni soyardüg; – Sanın tutıb heybəmizə qoyardüg (Cəlilabad)

    Полностью »
  • ZƏGƏL

    (Qax) nar qabığı

    Полностью »
  • ZƏGƏN

    (Qax) otlaq

    Полностью »
  • ZƏGLUĞ

    (Xaçmaz, Quba) bax zəylix’

    Полностью »
  • ZƏĞƏRƏ

    (Lerik) bax zağara. – Papağın zəğərəsi hələ gedmeyib

    Полностью »
  • ZƏHƏNDƏ

    I (Bakı, Masallı) çoxdanışan, zəhlətökən. – Nə zəhəndə adamdu bu (Masallı) II (Lənkəran) acıdil. – O, zəhəndə adamdu

    Полностью »
  • ZƏHLƏ

    I (Füzuli, İsmayıllı) hananın ayağı. – Hananı qoyannan soğra qəşəy oxu var, o oxu qoyursaη, onun zəhləsinə – əyağına (Füzuli) II (İsmayıllı) öd

    Полностью »
  • ZƏHMAN

    (Şuşa) bax zahman I

    Полностью »
  • ZƏHMƏT

    (Ağbaba, Culfa, Şərur) əməkgünü. – Mənim zəhmətimi kitabçıya yazıbsaηmı? (Ağbaba); – İnişil hər zəhmətə beş kilo üzüm böldük (Culfa)

    Полностью »
  • ZƏQƏDO:

    (Şəki) 1. b a x zaqqato 2. zəhər. – Ağız, Fatma, bacı:n co:su zəqədo: kimidi

    Полностью »
  • ZƏQQƏTO

    (Ağdam) bax zaqqato. – Yelpənəx’ zəqqətodu, yeməli döyü

    Полностью »
  • ZƏQQƏTOV

    (Şərur) acı, tumturş. – Qopatdım, qoydum ağzıma, zəqqətovdu, heş yeməli dəyir

    Полностью »
  • ZƏQQO

    (Bakı, Lənkəran) bax zaqqun

    Полностью »
  • ZƏQQOY

    (Tovuz) bax zaqqun. – Ağzım zəqqoy dadır

    Полностью »
  • ZƏQQUƏ

    (Bakı, Oğuz) bax zaqqun

    Полностью »
  • ZƏQQUN

    (Saatlı, Ucar) bax zaqqun. – Büvər zəqqun kimidi, boğazımı kəsdi (Ucar)

    Полностью »
  • ZƏQQUTUN

    (Culfa, Gədəbəy, Gəncə, Laçın, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Saatlı, Ucar) 1. acı 2. zəhər (Oğuz). – Niyə mənim almamı yeyirsən, zəqqutun yesəηə

    Полностью »
  • ZƏQO:

    (Şəki) çox duzlu

    Полностью »
  • ZƏLƏMƏ

    (Biləsuvar) kasıb adama vermək üçün nəzərdə tutulan şey. – Onu yeməy olmaz, o, zələmədi

    Полностью »
  • ZƏLHƏB

    (Tabasaran) öd kisəsi

    Полностью »
  • ZƏLİL-ZİRDAŞ

    (Zəngibasar) tənha, tək. – Heş kəsim yoxdu, qalmışam zəlil-zirdaş

    Полностью »
  • ZƏLLƏ

    I (Ağdam, Ağdərə, Borçalı, Cəbrayıl, Lerik, Şuşa) xəsis. – Bizim qonşumuz zəllə adamdı (Borçalı); – Zəllə adamın pulu çox olur (Şuşa) II (Qazax) inadk

    Полностью »
  • ZƏLO

    (Lənkəran) yandırıcı, isti. – Günin lap zəlo vaxdıdu

    Полностью »
  • ZƏMƏKO

    (Sabirabad) çox duzlu

    Полностью »
  • ZƏNCİRƏ

    (Culfa, Ordubad) arxalığın ətəyinə tikilən bəzəkli gümüşü haşiyə. – Qəbaxlarda zəncirə olan ərxalıx geyərdilər (Ordubad)

    Полностью »
  • ZƏNƏHLİY

    (İrəvan) biclik. – Zənəhliy eləmə

    Полностью »
  • ZƏNƏX’

    I (Qarakilsə) çoxdanışan II (Oğuz) yaltaq. – Bu, yaman zənəy adamdı

    Полностью »
  • ZƏNƏKİ-ZƏNƏKİ

    (Kəlbəcər) uşaq kimi, uşaqcasına. – Zənəki-zənəki danışma

    Полностью »