Толковый словарь азербайджанского языка

  • KƏBƏ

    is. [ər.] 1. Məkkədə müsəlmanların müqəddəs saydıqları bina – qibləgah. Ey həqqi hər yerdə hazırdır deyən əgrinəzər; Bəs nə mənada seçərsən Kəbədən bü

    Полностью »
  • KƏBİN

    is. [fars.] köhn. 1. Evlənmə əsnasında kişi (oğlan) tərəfindən qadına (qıza) vəd edilən nikah bahası; başlıq, mehr

    Полностью »
  • KƏBİNLİ

    sif. Kəbini olan; qanuni. [Səkinə xanım:] [Zeynəb] qardaşıma kəbinli arvad deyil idi ki, irs apara. M

    Полностью »
  • KƏBİNLİLİK

    is. Kəbinli olma, kəbini olma, nikahlılıq

    Полностью »
  • KƏBİNSİZ

    sif. Kəbini olmayan, rəsmi nikahı olmayan; qeyri-qanuni. Kəbinsiz arvad. – [Qaçay:] Onsuz da Pənah çoxdan tutulmalı idi

    Полностью »
  • KƏBİNSİZLİK

    is. Rəsmi nikahın olmadığı hal; nikahsızlıq

    Полностью »
  • KƏBİR

    sif. [ər.] klas. Böyük. // İs. mənasında. [Koroğlu:] Qol-qola bağlayın, tutun əsiri; Səğirin kəbirə qatın, gətirin! “Koroğlu”

    Полностью »
  • KƏBLEYİ

    köhn. “Kərbəlayı” sözünün canlı dildə işlənən forması (bax kərbəlayı). [Səfərəli:] Kəbleyi! Sən başa düşmürsən

    Полностью »
  • KƏBUTƏR

    is. [fars.] klas. Göyərçin. Bir damdə gördü bir kəbutər. Füzuli. Neçə müddət qərq oldular tufana; Əmr etdi, kəbutər gəzdi hər yana

    Полностью »
  • KƏC₂

    bax gəc

    Полностью »
  • KƏC₁

    sif. [fars.] 1. Əyri. Qoy börkünü kəc qaşının üstünə, fırılda; Kəndin kimi bir lotiyimeydanını görcək

    Полностью »
  • KƏCAVƏ

    is. [fars.] Keçmişdə Şərqdə: səfərə çıxan adlı-sanlı adamlar üçün minik heyvanlarının, adətən, dəvənin üstündə düzəldilən örtülü yer

    Полностью »
  • KƏCBİN

    sif. [fars.] köhn. 1. Çəpgöz, qıyıqgöz, çaş. Kəcbin adam. 2. məc. Əyri gözlə baxan, hər şeyi əyri görən, yaxşı bir şey görməyən, xeyirxah olmayan

    Полностью »
  • KƏCBİNLİK

    is. köhn. 1. Çəpgözlük, çaşlıq. 2. məc. Pis nəzərlə baxma, hər şeyi tərs görmə, heç bir yaxşı şey görməmə

    Полностью »
  • KƏCQABIRĞA

    sif. və is. dan. Tərs, inadcıl, höcət. Kəcqabırğa adam. – Mən onun ağzı xeyrə açıldığını görməmişəm. Zalım oğlu kəcqabırğadır

    Полностью »
  • KƏCLİK

    is. 1. Qıyqaclıq, çəplik. 2. Tərslik, höcətlik. Dediyim sözümdə mən yenə varam; Məndə kəclik də var, mərdanəlik də

    Полностью »
  • KƏCMƏDAR

    sif. [fars. kəc və ər. mədar] klas. Birisinin istək və arzusunun əksinə hərəkət edən; nəhs. …Mansur axırıncı dəfə fələkdən şikayət etmək üçün ağlar gö

    Полностью »
  • KƏCPAPAQ

    sif. 1. Papağını yan qoyan. 2. məc. Forslu, qürrəli. Kəcpapaq oğlan

    Полностью »
  • KƏCRƏFTAR

    rif. [fars.] Pis rəftarlı, rəftarı olmayan, yola getməyən. // məc. Nəhs, tərs, uğursuz. Ey Vidadi, gərdişi-dövrani-kəcrəftarə bax; Ruzigarə qıl tamaşa

    Полностью »
  • KƏDƏR

    is. [ər.] Qəm, qüssə, dərd, ruhi iztirab. [Maral:] Uff, bəxtiyarlıq içində ölmək, kədərlər, üzüntülər içində yaşamaqdan min qat xeyirli imiş… H

    Полностью »
  • KƏDƏRAVƏR

    sif. [ər. kədər və fars. …avər] klas. bax kədərləndirici. [Aslan] zəifləmişdi, qırışıq üzünü tük basmışdı, kədəravər bir görkəm almışdı

    Полностью »
  • KƏDƏRƏNGİZ

    sif. [ər. kədər və fars. …əngiz] klas. bax kədəravər. Torpaqların üzərinə sərilmiş əlvan güllərin görünüşü qanlı bir otağın görünüşü qədər kədərəngizd

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRİCİ

    sif. Kədər gətirən, qüssə gətirən; qəmləndirən, qüssələndirən. Kədərləndirici hadisə. Kədərləndirici xəbər

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRİCİLİK

    is. Kədər gətirmə, kədər vermə

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRİLMƏ

    “Kədərləndirilmək” dən f.is

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRİLMƏK

    məch. Qəmləndirilmək, qüssələndirilmək, məyus edilmək, dərd (kədər) verilmək

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRMƏ

    “Kədərləndirmək”dən f.is

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNDİRMƏK

    f. Kədərli etmək, qəmləndirmək, qüssələndirmək, çox məyus etmək. Xəbər onu kədərləndirdi. Uşağın xəstəliyi ananı kədərləndirdi

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNMƏ

    “Kədərlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • KƏDƏRLƏNMƏK

    f. Kədərə batmaq, qəmlənmək, qüssələnmək, çox məyus olmaq. Bu xəbərdən kədərləndi. Oğlunu görə bilmədiyi üçün kədərləndi

    Полностью »
  • KƏDƏRLİ

    sif. Qəmgin, dərdli, mükəddər, hüznlü. Kədərli ana. – Kədərli bir qəlbin yanıq fəğanı; Yandırır ürəyi daşdan olanı

    Полностью »
  • KƏDƏRLİLİK

    is. Kədərli adamın hal və vəziyyəti; qüssəlilik, qəmlilik, dərdlilik

    Полностью »
  • KƏDƏRSİZ

    sif. Kədəri olmayan, qəmsiz, qüssəsiz, dərdsiz. Kədərsiz adam. // məc. Şən, qayğısız, məsud. Kədərsiz həyat

    Полностью »
  • KƏDƏRSİZLİK

    is. Kədərsiz adamın halı; qəmsizlik, qüssəsizlik

    Полностью »
  • KƏF₂

    bax kəfə. Əlinin kəfi qabar çalıb

    Полностью »
  • KƏF₁

    is. [fars.] Köpük (od üstündə bişən xörək və s.-də). Xörəyin kəfini götürmək. Sabun kəfi. – Qazan daşdı, kəfın al; Qaynadıqca kəfin al

    Полностью »
  • KƏFƏ

    is. [ər.] Ovuc, əlin içi, aya. Bir az kənarda bir övrət çömbəlib və çənəsini hər iki əlinin kəfəsinə qoyub qaşqabaqla Əhmədin ağlamasına tamaşa edirdi

    Полностью »
  • KƏFƏN

    is. [ər.] 1. Meyitin sarındığı ağ, bez. Kəfən oğrusundan adamlıq ummazlar. (Ata. sözü). 2. Keçmişdə: zəvvarların, dindar, mövhumatçı müsəlmanların din

    Полностью »
  • KƏFƏNLƏMƏ

    “Kəfənləmək”dən f.is

    Полностью »
  • KƏFƏNLƏMƏK

    f. Meyiti kəfənə bürümək, kəfənə tutmaq. Səlim [qocanı] mafəyə qoydu, yudu, kəfənnədi, həmin dediyi gül ağacının dibində basdırdı

    Полностью »
  • KƏFƏNLƏNMƏ

    “Kəfənlənmək”dən f.is

    Полностью »
  • KƏFƏNLƏNMƏK

    məch. Kəfənə bürüdülmək, kəfənə tutulmaq

    Полностью »
  • KƏFƏNLİ

    sif. 1. Kəfəni olan; kəfənlənmiş. Kəfənli meyit. 2. köhn. Boynuna kəfən salmış, kəfən geymiş (bax kəfən 2-ci mənada)

    Полностью »
  • KƏFƏNLİK

    is. Kəfənə yarar, kəfən üçün işlədilən parça. Pambığın hər qozası düşmənə; Olmalı bir kəfənlik. R.Rza

    Полностью »
  • KƏFƏNSİZ

    sif. Kəfəni olmayan, kəfənlənməmiş. Kəfənsiz meyit. // Zərf mənasında. Meyiti kəfənsiz (z.) basdırmaq

    Полностью »
  • KƏFFARƏ

    is. [ər.] Dindarların, öz günahlarını bağışlatmaq ümidi ilə verdikləri sədəqə, tutduqları oruc və s. Mənə meydən keçən gün tövbə verdi şeyx, ey Seyyid

    Полностью »
  • KƏFGİR

    is. [fars.] 1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq

    Полностью »
  • KƏFGİRLİ

    sif. Kəfgiri (2 və 3-cü mənalarda) olan. Kəfgirli saat. Kəfgirli susəpən. – Katibə xala kəfgirli divar saatına, sonra öz qiymətli qol saatına baxdı

    Полностью »
  • KƏFLƏMƏ

    is. dan. Toz halında dərman. Kinə kəfləməsi

    Полностью »
  • KƏFLƏNMƏ

    “Kəflənmək”dən f.is

    Полностью »