1. İşə yaramayan, boş.
2. Mərdimazar, yaramaz, alçaq. Nabəkar adam.
– Bu şəhri-Qəzvində bir nəfər nabəkar peyda olubdur.
Düşeydi daş o günə kim, qəzet-məzet sözü çıxdı; Qəzet işin törədən nabəkarə lənət olaydı!
NABƏKAR
sif. və is. [ fars. ] köhn.
1. İşə yaramayan, boş.
2. Mərdimazar, yaramaz, alçaq. Nabəkar adam.
1. İşə yaramayan, boş.
2. Mərdimazar, yaramaz, alçaq. Nabəkar adam.