1. Çağıltı ilə axmaq, şırıltı ilə köpüklənərək tökülmək. Şəlalə çağlayır.
– Göy otların arasından bulaqlar; Şırıltıyla köpüklənərkən çağlar.
Nəbi … qıjıltı ilə gedən çaylara, qayalardan çağlayıb tökülən şəlalələrə tamaşa edirdi.
2. məc. Qaynamaq, coşmaq.
Cəmisi bir ay əvvəl burada sakit və məsud bir həyat çağlayırdı.
O getdi, çağladı ürəyində kin; Getdi sorağında baharın, yazın.
// Obrazlı təşbehlərdə.
Könül hıçqırtısı, qəlb atəşi, can yanğısıdır; Sən mənim göz yaşım ol, çağla, Segah, çağla, Segah!