SUÇLU

sif. köhn. Təqsiri, günahı olan; müqəssir.

Синонимы

  • SUÇLU suçlu bax günahkar 1
  • SUÇLU təqsirli — müqəssir — günahkar

Антонимы

  • SUÇLU SUÇLU – GÜNAHSIZ Sən ağacı götür, suçlu özünü bildirəcək (Ata. sözü); Nə qədər günahsız adamları bada veriblər (“Ulduz”)
SUÇİLƏYƏN
SUÇU

Значение слова в других словарях