SÖNÜKLÜK

сущ. 1. элухъзавай хьтин, усай затӀунин гьал (кил. sönük 1); 2. пер. руьгьсузвал; марагъсузвал, кьетӀен са иервал тахьунухь, зайифвал; усайвал (мес. шикилдин).
SÖNÜK
SÖR-SÖKÜNTÜ

Значение слова в других словарях