TÜHAF
\[ər.\] прил. 1. гъариба, гьич такур (тахьай) хьтин, кьил акъат тийир, аламат (мес. кар, гьерекат); 2. хъуьруьн къведай, хъуьруьрдай, хъвер гъидай, къемеди (мес. кар, ихтилат).
прил. устар. 1. странный, удивительный, невиданный, чудный. Tühaf hərəkət странный поступок, tühaf iş странное дело, tühaf mənzərə удивительная картин
Полностью »sif. [ər.] 1. Qəribə, görünməmiş, anlaşılmaz. Tühaf hərəkət. Tühaf iş. – [Rüstəm bəy] bir-iki addım getməmiş tühaf bir mənzərəyə təsadüf etdi
Полностью »