UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Значение слова в других словарях

-енник- вы́тряхнуть гиаци́нт глоссема́тика дезодора́ция национа́л-патриоти́ческий оте́льный размунди́ренный тютю́н безно́сый воро́на в павлиньих перьях лиди́рование нада́лбливать непримеча́тельность площа́дочка подпуска́ние сбаланси́ровать шпенёк elegiac house-barge stagecraft unmoneyed жечь звание сей