– [Həsənqulunu] lazımınca utandırıb töhmətləndirdilər və qərarın da [surətini] əlinə verdilər.
Oğul fikirləşir, anasının dedikləri onu utandırır, bədəninə lərzə salırdı.
UTANDIRMAQ
f. Birinin utanmasına, xəcalət çəkməsinə səbəb olmaq, bir söz deyərək, ya danlayaraq, töhmətləndirərək onda xəcalət və ya peşmançılıq hissi oyatmaq, qızartmaq, utancaq bir vəziyyətə salmaq. Uşağı utandırmaq.