UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Значение слова в других словарях