YABANÇI

sif. Özgə, yad. Yabançı adam. Yabançı ölkələr.
– Ərində yabançı qadın iyini duyduğu zaman Maya çılğıncasına vuruşmaq, çarpışmaq istədi. M.İbrahimov.
[Sultan:] Bilmirsən ki, hansı yabançı təsirlə belə [cavanlar] pozulurlar, qabaqlarında gözəl, günəşli bir yol dura-dura, nə üçün avantüraçılıq eləyirlər?! İ.Hüseynov.

// Tanış olmayan, aşna olmayan.
[Qoca Baxşı:] Oxuya bilməzsən, çünki bu hərflər artıq sənə yabançıdır. C.Cabbarlı.

// İs. mənasında.
Vətənin zindanı isə yabançıların sarayından şərəflidir. M.S.Ordubadi.

Антонимы

  • YABANÇI YABANÇI – DOĞMA Oxuya bilməzsən, çünki bu həriflər artıq sənə yabançıdır (C.Cabbarlı); Heç kəs inanmaq istəmirdi ki, Fariz mənim doğma qardaşımdır (Y
YABAN
YABANÇILIQ

Значение слова в других словарях

же́ртвователь насева́ть нело́вко овра́жный протира́ние тюря́га уда́рить вест внема́точный дефека́ция закругли́ть кувырка́ться лесопромысло́вый побуре́ние поро́чение салазки сушун form-fitting leery opposable scattershot кузен свергнуть спардек фашист