1. “yetim”dən kiç. və oxş.; 2. сущ. етим (экъуьгъун манада).
i. d.d. 1. poor thing; 2. unfortunate wretch
1. “Yetim”dən kiç. və oxş. 2. is. Bəzən təhqir, söyüş məqamında. Yamacın yetimçəsi mənə qalmayıb, – deyə [Əlləzoğlu] kinli-kinli söylənirdi
сиротка
yetimçə