ÇÖMBƏLMƏK

f. Ayaqlarını dizlərindən qatlayıb pəncələri üstündə oturmaq.
Tülkü görcək yavaş-yavaş gəldi; Endirib baş, ədəblə çömbəldi. M.Ə.Sabir.
Bir qədər də baxandan sonra kəndlilər gəlib çömbəlirlər tayanın kölgəsində. C.Məmmədquluzadə.
Məstan bəy çömbəlib, darvazanın ağzında oturmuşdu. B.Talıblı.

Этимология

  • ÇÖMBƏLMƏK Mənbələrdə çöm sözü “sıxmaq”, “yığılmaq”, çömbəl isə “быть сжатым” kimi qeydə alınıb. Kəlmə dombal (bu söz “domba ol”dan əmələ gəlib) sözünün təhrifi
ÇÖMBƏLMƏ
ÇÖMBƏLTMƏ

Значение слова в других словарях