üzləmək
üzləmək
гл. 1. ччин чӀугун, ччинал са затӀ алкӀурун; ягъун, ттун, кутун (мес. цла, чиле мармар); 2. винелай цун, чӀулаварун, пурпу авун, хъуьтуьларун (накьв,
Полностью »глаг. 1. обивать, обить (обтягивать, обтянуть чем-л.) 2. лицевать, облицовывать, облицевать (покрывать, покрыть, отделывать, отделать какое-л
Полностью »f. 1. Üz çəkmək, üzünə bir şey yapışdırmaq, çəkmək. Divarı ağ daşla üzləmək. Meydanı mərmərlə üzləmək
Полностью »