ƏŞİRƏT

is. [ ər. ] Bir əsildən törəyib birlikdə yaşayan və köçəri (bədəvi) həyat sürən ailələr toplusu; qəbilə, oymaq. Əşirət dövrü. Ərəb əşirətləri. Əşirət şeyxi (ağası, bəyi). Əşirət halında yaşayan tayfalar.
– Bütün Azərbaycan xanları və əşirətlər öz atlısı ilə Marağaya və Savucbulaq ətrafına gəlmişdi. M.S.Ordubadi.

Синонимы

  • ƏŞİRƏT əşirət bax qəbilə I
ƏŞİ
ƏŞK

Значение слова в других словарях

авиамото́рный амба́рчик вы́вороток партеногенети́ческий тоскова́ние бля́шка взвола́киваться дуэ́нья категори́чность негну́щийся по существу́ говоря стащи́ть тальк beef-head cha-cha-cha close-fisted dead-wind microsection ocean carrier partialism rect- sucre наскрести невропатический отмычка