БЕГ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -лер, -лери, -лера 1) ирсинай атай ва я пачагьди девлетлу, варлу касдиз гайи гьуьрметдин тӀварцӀин иеси. Вуч жедай... Фаркь тутуна, гада бегдив тайнайтӀа. Е. Э. Девран, гьей! 2) куьгь. са хуьруьн кьиле авай кас. Гена, Аллагьдиз шукур хьуй, беглер ацукьарна, жемятар жарма авунин адет гьеле башламиш хъувунач. И. В. Адет. КьакӀарин беглериз талукь яз са документда лугьузва хьи, абур Къази-Къумухдин девлетлу кӀвалихъ галаз алакъалу я. К, 1990, 23. XӀӀ. Урусатда беглер, ханар, девлетлуяр тергнава, чна чина авай беглерни тергна кӀанда, - лугьузвай. Ж. Эфендиев. Азадвилин рекье. 3) чам. Ина бегдин ва сусан мирес-варис, мукьва-кьили, къуни-къунши кӀватӀ хьанвай. А. А. Пад хьайи рагъ. 4) ( чӀехи гьарфунилай Б ) эркекдин хас тӀвар: Бег. ТӀвар, фамилия лугьуз регъят я. Бегов! Бег! Бегович!. Пуд сефер Бег. Лап беглерин сихилдикай хьиз я. А. А. Пад хьайи рагъ.

* бег-агъа шиир, сущ.; чам, свас гъизвай гада. Ирид цаварилай, ирид чилерлай Чи бег-агъадиз хабар атана. ЛГ, 1993, 11. ӀӀӀ.

БЕВ
БЕГЕН

Значение слова в других словарях