|| БАЙГЬУШ туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра вич тӀуьрла, чӀугурла, хъвайила, инсан ахварин гьалдиз гъидай затӀ, наркотик. Ахпа ада виридаз чай цана, акван тийидайвал, чайдик байгьуш кутуна, ахпа абуруз лагьана... Ф. Гьуьлуьн руш. Мукьвал-мукьвал чаз яшлу инсанривай ван къведа, бес хейлин жегьилар бейгьушдин есирда гьатнава лугьуз. Ж. Саидова. Къене рикӀ хьайила || ЛГ, 2000, 31. VӀӀӀ.
* бейгьуш авун гл., ни вуж; куьч. ахварал ракъурун. Зун гьайифди уна бейгьуш. Е. Э. Къах тӀуьр кац.
* бейгьуш хьун гл., вуж-вуч; дуьз фагьум-фикирдай гьалдай акъатун. Эрекъ тахъвай зи гьал бейгьуш Хьана, лап пиян хьана зун. С. С. Москов шегьердиз.