ГУРУГЬ

фарс, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра сад-садан къвалав гвай са шумуд инсан, къуш, гьайван. Ракъиник са гуругь кьуьзуь итимар ацукьнава. А. А. Лезгияр. - Эхирдал кьван кӀелиз вучиз вуганач, юзбаши? гуругьдай лагьана сада. Н. М. Къизилдин хтар. Синонимар: десте, кӀватӀал, кӀеретӀ, гапӀал, къефле, тилит.

* гуругь-гуругь хьун гл. вужар-вучар кӀватӀал-кӀватӀал хьун. Чпив гвай багъламаяр ахъайна, гуругьгуругь хьана, абуру тӀуьнар-хьунар ийизвай. 3. Э. Муькъвел гелер.

ГУРПНА
ГУРУН