ж мн. нет 1. qorxu, dəhşət, vahimə; 2. в знач. сказ. tükləri(m) ürpəşir; жуть берёт от этих рассказов bu söhbətlərdən adamın tükləri ürpəşir; ◊ до жути son dərəcə.
ж мн. нет 1. qorxu, dəhşət, vahimə; 2. в знач. сказ. tükləri(m) ürpəşir; жуть берёт от этих рассказов bu söhbətlərdən adamın tükləri ürpəşir; ◊ до жути son dərəcə.
I см. жуть; в зн. нареч.; неизм. разг. 1) какой, как, до чего Очень, крайне, чрезвычайно. Жуть как постарел. Жуть какой весёлый. 2) в функц. сказ. Очень страшно. Здесь одному просто жуть. 3) в функц.
Полностью »