араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) мусурман дин кьилиз акъудзавай башчи. Сифте имам хьайи ГъазиМегьамед эфендиди гьарниз чкӀанвай гьерекатар санал кӀватӀна. ЛГ, 1992, 25. ӀV. МискӀиндин чӀехи фекьиди, Шамилахъ элкъвена, адаз суал гана: "Вун чи имам хьунал рази яни?". Шамила жаваб гана: "Белли, рази я"... Имамар къвез хъфена, абурун тербиячи, Аллагьдиз шукур, пуд имамдин вахтунда яшамиш хьана. А. А. Имам Ярагъ Мегьамед. 1848 - йисуз Ахцегьал вегьейла, ачухдиз Шамилан пад хьайи ва кьулухъ чӀугур имамдихъ галаз фейи хейлин лезгияр Ириб хуьре ферикъат хьана. И. Гь. Мегьамед алЯрагъи. 2) мискӀинда, кьейиди кучуддайла, сурал капӀ ийидайбурун кьиле жедай кас. 3) (чӀехи гьарфуналди: И) эркекдин хас тӀвар - Имам.