КЪЕКЪЕЧӀУН

гл., вуж; -да, -на; -из, -зава; 0 || а, -ин, -рай, -мир; къекъечӀ авун, къекъечӀ тавун, къекъечӀ тахвун, къекьечӀ хъийимир са нин-куьн патавай ятӀани масанихъ фин. Вердиш кард хьиз эгечӀда вун, Уьркуьтмиш жез къекъечӀда вун. Е. Э. Я бахтавар. «Неъ» лагьайлани, ам гьич гуьмбе галай патахъ килигни авунач. «Аквар гьалда, идаз зи гъиляй нез кӀанзавач», фикирна Чигалиди ва ам инлай къекьечӀна. Б. Гь. Заз эвера. Назираз вичивай аданрекьел акъвазиз тежедайди чизвай, гьавиляй ам ислягьвилелди са къерехдихъ къекъечӀнай. 3. Гь. Ахварай авудай аваз.

КЪЕКЪЕР
КЪЕКЪИФУН

Значение слова в других словарях