сов. 1. ciyildəmək, cığıldamaq; птичка пикнула quş ciyildədi; 2. məc. cınqırını çıxartmaq, ağzını açmaq; он и пикнуть не смеет o, heç ağzını da aça bilməz (cınqırını da çıxara bilməz).
сов. 1. ciyildəmək, cığıldamaq; птичка пикнула quş ciyildədi; 2. məc. cınqırını çıxartmaq, ağzını açmaq; он и пикнуть не смеет o, heç ağzını da aça bilməz (cınqırını da çıxara bilməz).
разг. витI акъудун, чуькьун; не смей пикнуть витI акъудмир, чуькьни ийимир, куьтIмир
Полностью »-ну, -нешь; св.; разг. см. тж. пикать, пиканье 1) Издать писк, короткий, высокий и отрывистый слабый звук. В кустах пикнула птичка. 2) обычно с отриц. Издать стон, вопль (при ощущении боли, испуге и т
Полностью »