РАГЪУЛАРУН

гл., ни вуч; -да, -на; -из, -зава; -а, - ин, -рай, -мир; рагъулар авун, рагъулар тавун, рагъулар тахвун, рагъулар хъийимир 1) рагъул гьалдиз гъун. 2) куьч. тӀебии гьалдай акъудун. Вун хьтинбуру намуслу инсанрин къанажагъ рагъуларэава. Уьмуьрдин мярекатарни заланарзава. Т. А. Мехъер куьтягь тахьанмаз. Къе, вучиз ятӀани, варз авач, адан чкадал кьалу леке экъечӀнава. Цаварни, хъурхъ алтаддай хьиз, къалу экуьнив гьакӀ рагъуларнава. М. В. Гьарасатдин майдандал.

РАГЪУЛ
РАГЪУЛВАЛ

Значение слова в других словарях